بررسی سطح توسعه روستایی با تکنیک topsis (مطالعه موردی: بخش اصلاندوز- پارس آباد)

امروزه استفاده از شاخص­های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و بهداشتی می­تواند معیاری مناسب برای تعیین جایگاه روستا و رفع مشکلات و نارسایی­های جهت نیل به رفاه اقتصادی و سلامتی اجتماعی باشد. هدف این تحقیق بررسی توسعه­یافتگی سکونتگاه­های روستایی بخش اصلاندوز شهرستان پارس­آباد می­باشد. تعداد سکونتگاه­ها 118 مورد و تعداد شاخص 27 مورد ­اشند. این تحقیق از نوع توصیفی بود. جهت رتبه­بندی سکونتگاه­های بخش از روشtopsis  استفاده شد. نتایج نشان داد که بر اساس میزان  محاسبه شده، حداقل  083/0 برای قشلاق گدایلو و حداکثر 67/0 برای شهر اصلاندوز می­باشد و میانگین آن برابر 16/0 است. دامنه نوسان سطح توسعه­یافتگی سکونتگاه­های بخش 58/0 برآورد شده است. هم­چنین 13 سکونتگاه در حال توسعه و 103 سکونتگاه توسعه­نیافته می­باشند. تحلیل واریانس نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین­های های سطوح توسعه وجود دارد.